Okazaki tweede week

29 februari 2020

Vandaag is het zaterdag. Eerst uitgeslapen en daarna een beetje gefietst, rondgelopen, naar het winkelcentrum Wingtown geweest. Natuurlijk moest ik bij Uniqlo naar binnen. Tof truitje gepast, en toch maar niet gekocht. Het was vies koud, met zo een gemene snijdende wind. Ik was blij dat ik weer thuis was. Wasje gedraaid, geluncht met gestoomde inktvisballetjes. ’s Middags wat zitten leren en ‘s avonds vegetarisch gegeten. Aan het experiment met de “glanzende” rijst begonnen. Met vrienden in Australië gefacetimed. Ze zouden in mei naar Europa komen maar weten nog niet of dat door kan gaan. Het zo zo maar kunnen, denken ze, dat ze bij terugkomst in Australië in quarantaine moeten en dat willen ze natuurlijk niet. Afwachten maar. Dat is pas over twee maanden.

Zondag was ik al om 7.15 wakker. Lekker tot 9 uur liggen doezelen. De zon scheen. Uurtje geleerd en toen naar Aeon gefietst. De Corona gekte heeft duidelijk invloed. Het is veel stiller op straat. Je ziet steeds meer mensen zonder mondkapje. Waarschijnlijk gewoon omdat ze niet meer te koop zijn. Als je een familie ziet, zijn het meestal de kinderen en mama die een mondkapje dragen en papa niet. Alsof het voor hem niet erg zou zijn om ziek te worden. Of er wordt nog steeds vanuit gegaan dat de man het sterke geslacht is.

Bij Totomaru hoefde ik niet met een volgnummertje in mijn hand een half uur te wachten om binnen te kunnen komen. Ik kon meteen plaats nemen aan de counter. Mijn favoriete plek. Heerlijk geluncht.

In de supermarkt voor ’s avonds een stukje vlees gekocht. Yuzusap, dat ik graag gebruik, is nergens te koop. Nu een tube “kiri yuzu” gekocht, een soort pasta van yuzu waarin ook de schil is verwerkt. Volgens de beschrijving moet het echt yuzu uit Japan zijn (met wel wat hulpstoffen). Echte yuzu is leuker, en lekkerder, maar die kost ook hier € 3 en eigenlijk moet je zo een hele vrucht binnen een paar dagen gebruiken. ’s Middags 4 uur gestudeerd. Het rijstexperiment afgemaakt. Was bijna gelukt. Nog even verder oefenen. Morgen vragen of ze mijn rijststomer om willen wisselen. Hij stopt niet automatisch wanneer de rijst klaar is en de tefallaag is zo beschadigd dat ik er niet uit wil eten. Dat is wel een dingetje hier, pannen etc. Het vlees heeft drie uur opgestaan. Ik wilde een soort Japanse hacheé maken. De smaak was goed alleen het vlees was vreselijk droog. Nog even gezellig met thuis gefacetimed. Wat geappt met Nederland, die allemaal wakker zijn en worden als ik wil gaan slapen. Daarna een borrel, in bad en op tijd naar bed. Nou ja op tijd, het was alweer 23.30. De wekker staat op 6.45 uur.

Vandaag maandag. We waren we maar met zijn tweeën in de klas. A.J. was het weekend met zijn Japanse vriendinnetje op stap geweest om onder andere zijn verjaardag te vieren in Nagoya en liet het vandaag afweten. Het schijnt een super slimme jongen te zijn (gisteren 19 geworden) dus die kan ongetwijfeld zonder een dagje school. Het was een heerlijke dag. Liu werkt een beetje zoals ik. Ze heeft de stof voorbereid. Dat scheelt enorm. We hebben echt veel gepraat de hele dag. En op dit niveau worden (bijna) alle fouten die je maakt verbeterd. ’s Morgens een voor mij nieuwe lerares en ’s middags mijn favoriete Kondo sensei. Tussen de middag sushi uit de supermarkt gegeten.

Natuurlijk kwam Corona ook weer aan de beurt vandaag. We hadden het onder andere over de run op WC paper, en dat wij als studenten een mondkapje van de school kunnen krijgen, als we dat willen. Na school reed ik op de fiets onder een prachtig voorjaarszonnetje naar Seiyu om water en fruit te kopen. Ik dacht ik koop meteen een doos tissues, want die gaan bij mij best snel. Ik geloofde mijn ogen niet. De schappen waar ik vorige week nog uit tien soorten WC papier en zes soorten tissues kon kiezen, waren nu volkomen leeg op een paar grootverpakkingen tissues na. En overal borden dat elke klant maar één pak mag kopen. Bizar. En dat allemaal door “fake news” wat het volgends een van onze sensei’s is. Men wordt gewoon gek gemaakt. Wel zijn ook in Okazaki inmiddels de lagere en middelbare scholen twee weken vervroegd met vakantie gegaan. Sumowedstrijden, honkbal, football en dergelijke worden wel gespeeld, maar zonder publiek. Zelfs in Nederland heeft men er last van doordat Japanners die in Nederland een of andere workshop zouden geven of aan een congres zouden deelnemen, nu niet komen, omdat ze niet willen reizen. Ook hoorde ik dat grote evenementen in Nederland zoals bijvoorbeeld Tefaf een enorme strop hebben. Vooral hotels en dergelijke waar hele groepen hun verblijf hebben geannuleerd. Hier verderop in Gamagori is al een onsen ryokan failliet gegaan, door annuleringen.

Thuis vanuit een grote prozaïsche emmer met mini Toblerone’s van de Sligro, maakte ik met beeldige zakjes van de Daiso lieve sakura-kadootjes. Er gaan wel 30 van die mooie zakjes uit die emmer, dus dat deelt lekker uit.

Tot 7 uur zitten leren en toen, met een tas vol met van die lieve sakurazakjes, op de fiets naar het lokaal waar ik vorig jaar op maandagavond altijd Wadaikoles had. Er was niemand. Deze maand hebben ze slechts één keer les, en wel op een dag dat Niels hier is. Dan ga ik echt niet trommelen. Dan spelen ze pas weer in April. De beslissing bij een eventuele vraag of ik weer mee wou doen, is me hiermee uit handen genomen. Heerlijk. Het heeft wel wat dat “even op je handen zitten” en niet alles willen regelen. Hier kan ik dat veel beter dan thuis.

Ik had nu tijd om een extra uurtje te besteden aan de voorbereidingen van de stof van morgen. Ik had nog vlees over van gisteren en hoefde dat alleen op te warmen. Het was trouwens nu veel lekkerder. Daarna in bad, een alcoholvrij biertje en op tijd naar bed. Het is me eindelijk gelukt.

Een intense leerdag. We kregen huiswerk dat dermate ingewikkeld was dat we besloten om het met zijn drieën onder handen te nemen voor we naar huis gingen. Het was heerlijk om na school even een eindje om te fietsen door het prachtige weer. In de supermarkt kocht ik voor ’s avonds een stukje zalm en ik kon zowaar een doos tissues kopen. Voor morgen heb ik ook vast eten meegenomen, want dan heb ik ingeschreven op een cultuurdingetje na school en dan wil ik daarna liever meteen naar huis kunnen om genoeg tijd te hebben voor mijn werk voor de volgende dag. Het laatste stuk de heuvel op naar mijn huis is nog steeds een bezoeking. Zelfs met de versnellingen op mijn fiets is het stevig trappen. Ik had met mezelf afgesproken dat ik elke dag een stukje verder wilde komen. Pas vandaag lukte het helemaal. Ik was wel buiten adem en had keiharde bovenbenen, maar… ik had het gehaald. Van 5 tot 8 uur zitten leren.

Vandaag weer een prettige dag. Ik ben ontzettend blij dat in tegenstelling tot vorig jaar we niet meer de hele week alleen maar met een presentatie bezig zijn. Tot en met vanochtend hebben we vooral ook veel tijd besteed aan grammatica en heel veel gepraat. De leerkrachten zijn echt geduldig, al snapte ik die van vanochtend niet erg snel. Ik had echt tijd nodig om te verwerken wat ze zei. Vanmiddag hoorden we dat we morgenochtend wél een presentatie moeten houden.

Tijdens de culturele extra les na school maakten we kennis met het Japanse kaartspel Hanafuda, een soort kwartetten met minikaartjes, maar dan met ingewikkeldere regels. Het gaat in de makkelijke versie inderdaad om kwartetten sparen, alleen vraag je elkaar niet, maar moet je op een bepaalde manier kaarten leggen, pakken en draaien. In de moeilijke versie maak je andere combinaties, die dan weer van 1 tot 10 punten kunnen opleveren. Dan draait het om strategie. Vooral zorgen dat je tegenspeler die “dure” setjes niet kan maken. Met al die nationaliteiten, leeftijden, kennisniveau’s en karakters om de tafel vind ik het een bijzondere belevenis. De sensei’s doen veel om het leuk te maken. Voor de ¥300 die we moesten betalen, was er lekkere en bijzondere groene thee, mooie stukjes cake, bijzondere sakura rijstcrackers etc. etc. Wat een feest. Ik had wel goed ingeschat dat ik pas laat thuis zou zijn. Het was pas om half vijf afgelopen en ik was te voet aangezien het zoals verwacht flink regende.

Tot 23.00 uur met de presentatie bezig geweest. Onderhand wat gesnackt en niet echt gegeten. Geen tijd. Wie kiest er ook de Heineken ontvoering als onderwerp?! In het Japans! Dan moet je wel gestoord zijn. Maar ja, als je eenmaal bent begonnen, ga je niet na een paar uur op wat anders over. Ik had een flink verhaal geschreven op mijn laptop. Toen ik het op een stick wilde zetten, bleek dat ik het usb-verlengstukje kwijt was. Opeens kon ik me herinneren dat ik van de week iets had horen vallen en toen niks op de grond kon vinden. Waarschijnlijk is het toen van het bureau af in de prullenbak terecht gekomen. En die prullenbak had ik juist ‘s ochtends geleegd!!! Toen die enorme lap tekst maar helemaal op papier in hiragana en voor zover ik het kan in kanji overgeschreven. De troost is dat overschrijven mij wel helpt om het beter te herinneren. Tegen middernacht ging ik pas naar bed.

Het blijft bijzonder, die ingebouwde klok. Hoewel ik veel te laat ging slapen, werd ik toch om 06.35 uur wakker. Tien minuten voor de wekker ging. Ik ging vroeg naar school om bij de konbini Family Mart te proberen zo een usb-adapter te kopen. Onderweg werd ik en beetje draaierig. Ja, dat krijg je als je niet behoorlijk eet. Ze hadden niet zo een adaptertje. Wel een (soort gezonde) proteïnereep om die klapperhonger te stillen. Op school snel opgegeten en onderhand in het Service Centrum mijn tekst laten uitprinten. Gelukkig kon dat via de mail. Pffff. Kost ¥ 10 (€ 0,08) per velletje en daar moet je dan ook nog een formulier voor tekenen. Helaas werd mijn voordracht niet goed ontvangen. Het was veel te ingewikkeld. Ze snapten er weinig van. Zelfs met de door mij in elkaar geknutselde Power Point erbij was het lastig. Mijn klasgenoten vonden wel dat ze er veel van hadden geleerd, dus dat scheelt weer. Liu had een voordracht over hackers die bankensystemen hadden gehackt en in 40 landen in totaal miljoenen euro’s hadden buit gemaakt. Uiteindelijk werden ze in Taiwan te pakken genomen. Ze deed het echt goed. Het is nauwelijks te geloven dat ze 3 maanden geleden nog niks van de Japanse taal wist. AJ “was vergeten” iets voor te bereiden.

Het WC papier fake news is afgezwakt. Sinds vandaag zijn er hier en daar weer rollen te koop. Het nieuws vanochtend was, dat je tororo moet eten omdat het zo gezond is, en op school, op kantoor, in je huis, regelmatig de ramen 5–10 minuten tegen elkaar open moet zetten, zodat het lekker kan doorwaaien en eventuele kwaadardige virussen kan verjagen. Zelden gaan hier op school een raam open en heb ik het hier altijd heet gehad, maar nu gaan na elk lesuur in de 10 minuten pauze de ramen open. Buiten waaien de pannen van het dak, het is hooguit 8 graden, binnen zitten we met onze jassen aan te klappertanden.

’s Middags hadden we Business etiquette en taalgebruik. Van die grappige sensei. De tijd ging snel. Na school ging ik meteen weg en vergat helemaal dat het vandaag donderdag is en dus de dag dat er afscheid wordt genomen van leerlingen en nieuwe worden verwelkomd. Zal ik morgen wel wat van horen.

Thuis koffie gedronken, appel gegeten en tot zeker half 8 de stof van vrijdag doorgenomen. Het doornemen en op mijn manier “verwerken” van de aantekeningen van de afgelopen twee dagen zal tot het weekend moeten wachten. Ik denk niet dat mijn vrienden uit Tokyo dit weekend op bezoek komen zoals we eerder hadden bedacht. Te druk met werk en ook het coronavirus zal hierin parten spelen. Leuke dingen die je in Nagoya zou kunnen doen, zijn allemaal afgelast en musea gesloten. Dan snap ik ook wel dat je niet omgerekend €150 p.p. voor een retourtje gaat uitgeven, plus je hotelkosten etc. etc. en ruim 2 uur in de trein gaat zitten.

Vrijdag laatste schooldag van de week, eerste halve dag van de nieuwe stof. Vandaag een nieuwe leerling erbij die eerder het academisch jaar heeft gedaan en nu nog even terugkomt voor een tijdje SILAC. Ook een Amerikaanse net als A.J. Hoewel de zon schijnt, is het nog steeds ijskoud. Daarin heb ik me behoorlijk vergist. De oplossing: een paar truitjes over elkaar heen aangetrokken. Na school met Liu naar Daishio Suisan. Ik had heerlijke geelvin in een soort sojajus. We zijn samen, ik met de fiets aan de hand, naar de Seiyu gelopen, daar boodschappen gedaan en toen elk ons weegs. Onderweg in de “Re-use” winkel een soort pashmina gekocht voor omgerekend € 4 in een leuk beestenprintje. Thuis wel eerst gewassen, maar volgens mij is het gewoon een nieuwe uit een showcollectie of zo. Bij mijn huis was het manusje van alles bezig in de tuin. Ik mag net zoveel mini-yuzu’s plukken als ik wil. Meteen maar gedaan! Ga ik in het weekend iets mee doen.

Bij mij boven in de ingang van mijn huisje uit de wind is het heerlijk in de zon. Een uurtje zitten lezen. Daarna tot vijf uur mijn aantekeningen doorgekeken en opgeschreven. Tegen half zes naar de onsen. Het begint hier wel een beetje ”creepy” te worden. Nauwelijks mensen in de onsen. Aan de ene kant lekker, maar ook ongezellig. Niks oma, moeders, dochters en kleinkinderen. Alleen ouden van dagen en een enkele vrijgezelle vrouw. Toch genoot ik van de (massage)baden, sauna, stoombad etc. et

Na afloop bij mijn favoriete restaurant Kisen gegeten. Aan de bar alleen een (halfdronken) lokaal stel. Verder uitgestorven. Ik werd persoonlijk door de Chef bediend. Heb wel geleerd dat als hij niet zelf een “voorafje” recommendeert, je het beter niet kunt vragen. Ik kreeg een soort gestoomde versie van takoyaki. Niks aan. Ik liet dan ook de helft staan. Verder was het weer heerlijk. Tororo, een soort yam, wordt ongelofelijk slijmerig wanneer je het raspt. Ze eten het hier bijvoorbeeld op rijst. Ik vind het eigenlijk niet te eten, maar Chef had het gemengd met rauw ei, en dat op je hete rijst en er door roeren, is weer wel okay. Het geeft een soort romigheid zonder melkachtig te zijn. En het schijnt super gezond te zijn met veel vitamine B1, C, kalk, potassium etc. etc.

Vandaag kreeg ik bouillon ipv misosoep. Er zat iets (ook weer slijmerigs) in dat ik wél lekker vond. Hij kwam nieuwsgierig vragen hoe ik het vond en liet me uit het pakje een plukje droog proeven. In je mond wordt het meteen zacht. Het is het onderste deel dat van de konbu wordt geschraapt. Plukje in een kom, wat dashi erop, 5 minuten laten staan en dan de rest van je dashi erop met een beetje wakame, stukje tofu en nog een versierseltje. Super lekker. Een mond vol umami! Met tekening en al ging ik naar buiten. Ook met de rest van het rijstgeheim dat hij me heeft prijsgegeven. Dit weekend ga ik in de herkansing. Op tijd naar bed zonder wekker. Joepieeeee!

Related posts:

Erich Fromm said that love is a choice That’s the furthest from the truth Because If I wrote you a love letter I’d run out of ink I’m in love with your mind Inspired by how you think Motivated By…

Often when a user wants to do something in Virtual Reality, they want to be immersed in an experience. The thing could be bashing monsters in Skyrim, it could be visiting digital worlds with people…

The Newsroom interview: the root of conflicting opinions — some agreeing with McAvoy’s approach and some referring to it as “demeaning”. It all depends on what form of ethics a person follows…